حدیث 1236
مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَيْدَةَ
عَنْ أَبـِی عـَبـْدِ اللَّهِ علیه السلام قـَالَ إِنَّ فـَاطِمَةَ علیه السلام مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم خَمْسَةً وَ سَبْعِينَ يَوْماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلَی أَبِيهَا وَ كَانَ يَأْتِيهَا جَبْرَئِيلُ علیه السلام فَيُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَی أَبِيهَا وَ يـُطَيِّبُ نَفْسَهَا وَ يُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا وَ مَكَانِهِ وَ يُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّيَّتِهَا وَ كَانَ عَلِيٌّ علیه السلام يَكْتُبُ ذَلِكَ
امام صادق علیه السلام فرمود: فاطمه علیه السلام بعد از پيغمبر صلی للّه عليه و آله 75 روز زنده بود و از مرگ پدرش اندوه سختی او را گرفته بود، جبرئيل نزدش می‌آمد و او را در مرگ پدرش نيکو تعزيت می‌گفت و خوش دلش می‌ساخت و از حال پدرش و مقام او و آن چه بعد از وی برای ذريه‌اش پيش می‌آيد گزارش می‌داد و علی علیه السلام آنها را می‌نوشت.
حدیث 1237
مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ
عَنْ أَخِيهِ أَبِي الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ إِنَّ فَاطِمَةَ علیه السلام صِدِّيقَةٌ شَهِيدَةٌ وَ إِنَّ بَنَاتِ الْأَنْبِيَاءِ لَا يَطْمَثْنَ
موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: فاطمه علهماالسلام صديقه (بسيار راست گو و معصوم) و شهيده بود و دختران پيغمبران حائض نمی‌شوند.
حدیث 1238
أَحـْمـَدُ بـْنُ مـِهـْرَانَ رَحـِمـَهُ اللَّهُ رَفـَعـَهُ وَ أَحـْمـَدُ بـْنُ إِدْرِيـسَ عـَنْ مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـَبـْدِ الْجَبَّارِ الشَّيـْبَانِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الرَّازِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِيُّ
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام قَالَ لَمَّا قُبِضَتْ فَاطِمَةُ علیه السلام دَفَنَهَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ سـِرّاً وَ عـَفـَا عـَلَی مـَوْضـِعِ قـَبـْرِهَا ثُمَّ قَامَ فَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَی قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم فَقَالَ السَّلَامُ عـَلَيـْكَ يـَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ عَنِ ابْنَتِكَ وَ زَائِرَتِكَ وَ الْبَائِتَةِ فـِی الثَّرَی بـِبـُقـْعـَتـِكَ وَ الْمُخْتَارِ اللَّهُ لَهَا سُرْعَةَ اللِّحَاقِ بِكَ قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صـَفـِيَّتـِكَ صـَبـْرِی وَ عَفَا عَنْ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ تَجَلُّدِی إِلَّا أَنَّ لِی فِی التَّأَسِّی بـِسـُنَّتـِكَ فـِی فـُرْقـَتـِكَ مـَوْضـِعَ تـَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ نـَفـْسـُكَ بـَيْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی بَلَی وَ فِی كِتَابِ اللَّهِ لِی أَنْعَمُ الْقَبُولِ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيـْهِ رَاجـِعـُونَ قـَدِ اسـْتـُرْجـِعـَتِ الْوَدِيـعـَةُ وَ أُخـِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِی فَمُسَهَّدٌ وَ هَمٌّ لَا يَبْرَحُ مـِنْ قـَلْبِی أَوْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِی دَارَكَ الَّتِی أَنْتَ فِيهَا مُقِيمٌ كَمَدٌ مُقَيِّحٌ وَ هَمٌّ مُهَيِّجٌ سَرْعَانَ مـَا فـَرَّقَ بـَيـْنـَنَا وَ إِلَی اللَّهِ أَشْكُو وَ سَتُنْبِئُكَ ابْنَتُكَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَی هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ فَكَمْ مِنْ غَلِيلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَی بَثِّهِ سـَبـِيـلًا وَ سـَتـَقُولُ وَ يَحْكُمُ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنـْصـَرِفْ فـَلَا عـَنْ مـَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقـِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ وَاهَ وَاهاً وَ الصَّبْرُ أَيْمَنُ وَ أَجْمَلُ وَ لَوْ لَا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِينَ لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ وَ اللَّبْثَ لِزَاماً مَعْكُوفاً وَ لَأَعـْوَلْتُ إِعـْوَالَ الثَّكـْلَی عـَلَی جـَلِيـلِ الرَّزِيَّةِ فـَبـِعـَيـْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُكَ سِرّاً وَ تـُهـْضـَمُ حـَقَّهَا وَ تُمْنَعُ إِرْثَهَا وَ لَمْ يَتَبَاعَدِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلَقْ مِنْكَ الذِّكْرُ وَ إِلَی اللَّهِ يَا رَسـُولَ اللَّهِ الْمـُشْتَكَی وَ فِيكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنُ الْعَزَاءِ صَلَّی اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهَا السَّلَامُ وَ الرِّضْوَانُ
حسين بن علی علیه السلام فرمود: چون فاطمه علیه السلام وفات کرد، اميرالمؤمنين او را پنهان به خاک سپرد و جای قبرش را ناپديد کرد، سپس برخاست و رو به جانب قبر رسول خدا صلی للّه عليه و آله کرد و گفت: سلام بر تو ای رسول خدا از جانب دخترت و ديدار کننده‌ات و آن که در خاک رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسيدن او را نزد تو برايش برگزيده. ای رسول خدا! شکيبائيم از فراق محبوبه‌ات کم شده و خود داريم از سرور زنان جهان نابود گشته، جز اين که برای من در پيروی از سنت تو که در فراقت کشيدم جای دلداری باقی است، زيرا من سر تو را در لحد آرامگاهت نهادم و جان مقدس تو از ميان گلو و سينه من خارج شد (يعنی هنگام جان دادن سرت به سينه من چسبيده بود) آری، در کتاب خدا برای من بهترين پذيرش (و صبر بر اين مصيبت) است، انالله و انا اليه راجعون، همانا امانت پس گرفته شود و گروگان دريافت گشت و زهرا از دستم ربوده شد. ای رسول خدا ديگر چه اندازه اين آسمان نيلگون و زمين تيره در نظرم زشت جلوه می‌کند، اندوهم هميشگی باشد و شبم در بی خوابی گذرد و غمم پيوسته در دلست، تا خدا خانه‌ای را که تو در آن اقامت داری برايم برگزيند، (بميرم و به تو ملحق شوم) غصه‌ای دارم دل خون کن و اندوهی دارم هيجان انگيز، چه زود ميان ما جدایی افتاد، تنها به سوی خدا شکوه می‌برم. به همين زودی دخترت از همدست شدن امتت بر ربودن حقش به تو گزارش خواهد داد، همه سرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه، زيرا چه بسا درد دل‌هایی داشت که چون آتش در سينه‌اش می‌جوشيد و در دنيا راهی برای گفتن و شرح دادن آن نيافت، ولی اکنون می‌گويد و خدا هم داوری می‌فرمايد و او بهترين داوران است، سلام بر شما سلام وداع کننده‌ای که نه خشمگين است و نه دلتنگ، زيرا اگر از اينجا برگردم، به واسطه دل تنگيم نيست و اگر بمانم به واسطه بدگمانی به آن چه خدا به صابران وعده فرموده نباشد. وای، وای باز هم بردباری مبارک‌تر و خوش نما‌تر است اگر چيرگی دشمنان زورگو نبود (که مرا سرزنش کنند يا قبر فاطمه را بشناسند و نبش کنند) اقامت و درنگ در اينجا را چون معتکفان ملازمت می‌نموددم و مانند زن بچه مرده بر اين مصيبت بزرگ شيون می‌کردم، در برابر نظر خدا دخترت پنهان به خاک سپرده شد و حقش پايمال گشت و از ارثش جلوگيری شد، با آن که دير زمانی نگذشته و ياد تو کهنه نگشته بود، ای رسول خدا، شکايت من تنها به سوی خداست و بهترين دلداری از جانب تو است ای رسول خدا! (چون در مرگ تو صبر کردم يا برای گفتار تو درباره صبر)، درود خدا بر تو و سلام و رضوانش بر فاطمه باد.
حدیث 1239
عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ عـَبـْدِ الرَّحـْمَنِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مـَنْ غـَسـَلَ فـَاطـِمـَةَ قـَالَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ كَأَنِّی اسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِهِ فَقَالَ كَأَنَّكَ ضـِقـْتَ بـِمـَا أَخـْبَرْتُكَ بِهِ قَالَ فَقُلْتُ قَدْ كَانَ ذَاكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ فَقَالَ لَا تَضِيقَنَّ فَإِنَّهَا صِدِّيقَةٌ وَ لَمْ يَكُنْ يَغْسِلُهَا إِلَّا صِدِّيقٌ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مَرْيَمَ لَمْ يَغْسِلْهَا إِلَّا عِيسَی
مفضل گويد: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: کی فاطمه را غسل داد؟ فرمود: اميرالمؤمنين من اين مطلب را از گفته آن حضرت بزرگ شمردم و تعجب کردم فرمود: گويا از آن چه به تو خبر دادم دلتنگ شدی؟ عرض کردم: چنين است، قربانت گردم. فرمود: دلتنگ مباش، زيرا او صديقه (معصوم) است و جز معصوم نبايد او را غسل دهد، مگر نمی‌دانی که مريم را جز عيسی غسل نداد.
حدیث 1240
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عـَبـْدِ اللَّهِ بـْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِيِّ
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَا إِنَّ فَاطِمَةَ علیه السلام لَمَّا أَنْ كـَانَ مـِنْ أَمـْرِهـِمْ مـَا كـَانَ أَخـَذَتْ بِتَلَابِيبِ عُمَرَ فَجَذَبَتْهُ إِلَيْهَا ثُمَّ قَالَتْ أَمَا وَ اللَّهِ يَا ابْنَ الْخَطَّابِ لَوْ لَا أَنِّی أَكْرَهُ أَنْ يُصِيبَ الْبَلَاءُ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ لَعَلِمْتَ أَنِّی سَأُقْسِمُ عَلَی اللَّهِ ثُمَّ أَجِدُهُ سَرِيعَ الْإِجَابَةِ
امام باقر و امام صادق علیه السلام فرمودند: چون آن مردم کردند آن چه کردند، (در خانه‌اش را آتش زدند و علی علیه السلام را به مسجد بردند) فاطمه عليها سلام گريبان عمر را گرفت و او را پيش کشيد، و فرمود: همانا به خدا ای پسر خطاب! اگر من از رسيدن بلا به بی گناهان کراهت نداشتم، می‌فهميدی که خدا را سوگند می‌دادم و او را زود اجابت کننده می‌يافتی (يعنی من نفرين می‌کردم و به زودی بلا نازل می‌شد و تو را و بی گناهان را شامل می‌گشت ولی نمی‌خواهم بی گناهان به آتش تو بسوزند).
حدیث 1241
وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ علیه السلام أَوْحَی اللَّهُ إِلَی مَلَكٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ صل علی علیه و آله و سلم فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ ثُمَّ قَالَ إِنِّی فَطَمْتُكِ بِالْعِلْمِ وَ فَطَمْتُكِ مِنَ الطَّمْثِ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ فِی الْمِيثَاقِ
امام باقر علیه السلام فرمود: چون فاطمهO متولد شد، خدا به فرشته‌ای وحی کرد تا به زبان محمد صلی للّه عليه و آله داد که او را فاطمه نام گذارد، سپس فرمود: من تو را (از جهل باز گرفتم و) به علم پيوستم (با علم از شير باز گرفتم) و از خون حيض باز گرفتم، آنگاه امام باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند که خدا او را با علم از شير و از خون حيض در عالم ميثاق باز گرفت.
حدیث 1242
وَ بـِهـَذَا الْإِسـْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قـَالَ قـَالَ النَّبـِيُّ صل علی علیه و آله و سلم لِفـَاطـِمـَةَ علیه السلام يـَا فـَاطـِمـَةُ قـُومـِي فـَأَخْرِجِی تِلْكَ الصَّحْفَةَ فَقَامَتْ فـَأَخـْرَجـَتْ صـَحـْفـَةً فـِيـهـَا ثـَرِيدٌ وَ عُرَاقٌ يَفُورُ فَأَكَلَ النَّبِيُّ صل علی علیه و آله و سلم وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحـَسـَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثَلَاثَةَ عَشَرَ يَوْماً ثُمَّ إِنَّ أُمَّ أَيْمَنَ رَأَتِ الْحُسَيْنَ مَعَهُ شَيْءٌ فَقَالَتْ لَهُ مـِنْ أَيـْنَ لَكَ هـَذَا قـَالَ إِنَّا لَنَأْكُلُهُ مُنْذُ أَيَّامٍ فَأَتَتْ أُمُّ أَيْمَنَ فَاطِمَةَ فَقَالَتْ يَا فَاطِمَةُ إِذَا كَانَ عـِنـْدَ أُمِّ أَيـْمَنَ شَيْءٌ فَإِنَّمَا هُوَ لِفَاطِمَةَ وَ وُلْدِهَا وَ إِذَا كَانَ عِنْدَ فَاطِمَةَ شَيْءٌ فَلَيْسَ لِأُمِّ أَيْمَنَ مِنْهُ شَيْءٌ فَأَخْرَجَتْ لَهَا مِنْهُ فَأَكَلَتْ مِنْهُ أُمُّ أَيْمَنَ وَ نَفِدَتِ الصَّحْفَةُ فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صل علی علیه و آله و سلم أَمـَا لَوْ لَا أَنَّكِ أَطـْعـَمـْتـِهـَا لَأَكـَلْتِ مِنْهَا أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام وَ الصَّحْفَةُ عِنْدَنَا يَخْرُجُ بِهَا قَائِمُنَا علیه السلام فِی زَمَانِهِ
پيغمبر صلی للّه عليه و آله به فاطمه علیه السلام فرمود: برخيز و آن سينی را بيرون آر، او برخاست و سينی‌ای را آورد که در آن نان روغن ماليده و گوشت پخته بود، پيغمبر صلی للّه عليه و آله با علی و فاطمه و حسن و حسين 13 روز از آن می‌خوردند، سپس ام ايمن حسين علیه السلام را ديد چيزی (از آن نان و گوشت) با خود دارد، به او گفت: اين از کجاست؟ فرمود: چند روز است که ما اين غذا را می‌خوريم، ام ايمن نزد فاطمه آمد و گفت: ای فاطمه! هر چه ام ايمن دارد، به فاطمه و فرزندانش متعلق است، اما فاطمه هر چه دارد به ام ايمن از آن چيزی نمی‌رسد؟ فاطمه قدری از آن را برای او آورد و ام ايمن از آن بخورد و غذای آن سينی تمام شد، پيغمبر به او فرمود. اگر به ام ايمن نمی‌خورانيدی تا روز قيامت تو و ذريه تو از آن می‌خوردند،
حدیث 1243
الْحـُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ
سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام يَقُولُ بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم جَالِسٌ إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ لَهُ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ وَجْهاً فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم حَبِيبِی جَبْرَئِيلُ لَمْ أَرَكَ فِی مِثْلِ هَذِهِ الصُّورَةِ قـَالَ الْمـَلَكُ لَسـْتُ بـِجـَبْرَئِيلَ يَا مُحَمَّدُ بَعَثَنِی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ أُزَوِّجَ النُّورَ مِنَ النُّورِ قـَالَ مَنْ مِمَّنْ قَالَ فَاطِمَةَ مِنْ عَلِيٍّ قَالَ فَلَمَّا وَلَّی الْمَلَكُ إِذَا بَيْنَ كَتِفَيْهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عـَلِيٌّ وَصـِيُّهُ فـَقـَالَ رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم مُنْذُ كَمْ كُتِبَ هَذَا بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقَالَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَخْلُقَ اللَّهُ آدَمَ بِاثْنَيْنِ وَ عِشْرِينَ أَلْفَ عَامٍ
موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی للّه عليه و آله نشسته بود که فرشته‌ای که 24 چهره داشت وارد شد، پيغمبر صل علی علیه و آله و سلم فرمود: محبوبم جبرئيل! من تو را هيچگاه به اين صورت نديده‌ام، فرشته گفت: من جبرئيل نيستم، ای محمد! مرا خدایq فرستاده تا نور را جفت نور گردانم، فرمود: که را با که؟ گفت: فاطمه را با علی، و چون فرشته پشت گردانيد، ميان دو شانه‌اش نوشته بود: محمد رسول خداست، علی وصی اوست. پيغمبر فرمود: از کی اين جمله ميان دو شانه تو نوشته شده؟ عرض کرد: بيست و دو هزار سال پيش از خلقت آدم.
حدیث 1244
عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ غَيْرُهُ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ قَالَ
سَأَلْتُ الرِّضَا علیه السلام عَنْ قَبْرِ فَاطِمَةَ علیه السلام فَقَالَ دُفِنَتْ فِی بَيْتِهَا فَلَمَّا زَادَتْ بَنُو أُمَيَّةَ فِی الْمَسْجِدِ صَارَتْ فِی الْمَسْجِدِ
احمد بن محمد بن ابی نصر گويد: از حضرت رضا علیه السلام راجع به قبر فاطمهO پرسيدم، فرمود: در خانه خود به خاک سپرده شد، سپس چون بنی اميه مسجد را توسعه دادند جزء مسجد شد.
شرح: درباره موضع قبر فاطمهO سه قولست: 1- در بقيع 2- در روضه (ميان قبر و منبر پيغمبر صلی للّه عليه و آله) 3- در خانه خود فاطمهO. مجلسیu گويد: قول اخير که از اين روایت استفاده می‌شود صحيح‌ترین اقوالست، زيرا اخبار بسياری بدين مضمون وارد شده و من آنها را در کتاب بحار ذکر نموده ام.
حدیث 1245
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ
عـَنْ أَبـِی عـَبـْدِ اللَّهِ علیه السلام قـَالَ سـَمـِعـْتـُهُ يـَقُولُ لَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی خَلَقَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام لِفَاطِمَةَ مَا كَانَ لَهَا كُفْوٌ عَلَی ظَهْرِ الْأَرْضِ مِنْ آدَمَ وَ مَنْ دُونَهُ
امام صادق علیه السلام می‌فرمود: اگر خدای تبارک و تعالی اميرالمؤمنين علیه السلام را برای فاطمه نمی‌آفريد، در روی زمين، از آدم گرفته تا هر بشری بعد از او همسری برای او نبود.
مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِی عُبَيْدَةَ
عَنْ أَبـِی عـَبـْدِ اللَّهِ علیه السلام قـَالَ إِنَّ فـَاطِمَةَ علیه السلام مَكَثَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم خَمْسَةً وَ سَبْعِينَ يَوْماً وَ كَانَ دَخَلَهَا حُزْنٌ شَدِيدٌ عَلَی أَبِيهَا وَ كَانَ يَأْتِيهَا جَبْرَئِيلُ علیه السلام فَيُحْسِنُ عَزَاءَهَا عَلَی أَبِيهَا وَ يـُطَيِّبُ نَفْسَهَا وَ يُخْبِرُهَا عَنْ أَبِيهَا وَ مَكَانِهِ وَ يُخْبِرُهَا بِمَا يَكُونُ بَعْدَهَا فِی ذُرِّيَّتِهَا وَ كَانَ عَلِيٌّ علیه السلام يَكْتُبُ ذَلِكَ
امام صادق علیه السلام فرمود: فاطمه علیه السلام بعد از پيغمبر صلی للّه عليه و آله 75 روز زنده بود و از مرگ پدرش اندوه سختی او را گرفته بود، جبرئيل نزدش می‌آمد و او را در مرگ پدرش نيکو تعزيت می‌گفت و خوش دلش می‌ساخت و از حال پدرش و مقام او و آن چه بعد از وی برای ذريه‌اش پيش می‌آيد گزارش می‌داد و علی علیه السلام آنها را می‌نوشت.
حدیث 1237
مـُحـَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ
عَنْ أَخِيهِ أَبِي الْحَسَنِ علیه السلام قَالَ إِنَّ فَاطِمَةَ علیه السلام صِدِّيقَةٌ شَهِيدَةٌ وَ إِنَّ بَنَاتِ الْأَنْبِيَاءِ لَا يَطْمَثْنَ
موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: فاطمه علهماالسلام صديقه (بسيار راست گو و معصوم) و شهيده بود و دختران پيغمبران حائض نمی‌شوند.
حدیث 1238
أَحـْمـَدُ بـْنُ مـِهـْرَانَ رَحـِمـَهُ اللَّهُ رَفـَعـَهُ وَ أَحـْمـَدُ بـْنُ إِدْرِيـسَ عـَنْ مـُحـَمَّدِ بـْنِ عـَبـْدِ الْجَبَّارِ الشَّيـْبَانِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الرَّازِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِيُّ
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام قَالَ لَمَّا قُبِضَتْ فَاطِمَةُ علیه السلام دَفَنَهَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ سـِرّاً وَ عـَفـَا عـَلَی مـَوْضـِعِ قـَبـْرِهَا ثُمَّ قَامَ فَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَی قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم فَقَالَ السَّلَامُ عـَلَيـْكَ يـَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّی وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ عَنِ ابْنَتِكَ وَ زَائِرَتِكَ وَ الْبَائِتَةِ فـِی الثَّرَی بـِبـُقـْعـَتـِكَ وَ الْمُخْتَارِ اللَّهُ لَهَا سُرْعَةَ اللِّحَاقِ بِكَ قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صـَفـِيَّتـِكَ صـَبـْرِی وَ عَفَا عَنْ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ تَجَلُّدِی إِلَّا أَنَّ لِی فِی التَّأَسِّی بـِسـُنَّتـِكَ فـِی فـُرْقـَتـِكَ مـَوْضـِعَ تـَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ نـَفـْسـُكَ بـَيْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی بَلَی وَ فِی كِتَابِ اللَّهِ لِی أَنْعَمُ الْقَبُولِ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيـْهِ رَاجـِعـُونَ قـَدِ اسـْتـُرْجـِعـَتِ الْوَدِيـعـَةُ وَ أُخـِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِی فَمُسَهَّدٌ وَ هَمٌّ لَا يَبْرَحُ مـِنْ قـَلْبِی أَوْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِی دَارَكَ الَّتِی أَنْتَ فِيهَا مُقِيمٌ كَمَدٌ مُقَيِّحٌ وَ هَمٌّ مُهَيِّجٌ سَرْعَانَ مـَا فـَرَّقَ بـَيـْنـَنَا وَ إِلَی اللَّهِ أَشْكُو وَ سَتُنْبِئُكَ ابْنَتُكَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَی هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ فَكَمْ مِنْ غَلِيلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَی بَثِّهِ سـَبـِيـلًا وَ سـَتـَقُولُ وَ يَحْكُمُ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنـْصـَرِفْ فـَلَا عـَنْ مـَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقـِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ وَاهَ وَاهاً وَ الصَّبْرُ أَيْمَنُ وَ أَجْمَلُ وَ لَوْ لَا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِينَ لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ وَ اللَّبْثَ لِزَاماً مَعْكُوفاً وَ لَأَعـْوَلْتُ إِعـْوَالَ الثَّكـْلَی عـَلَی جـَلِيـلِ الرَّزِيَّةِ فـَبـِعـَيـْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُكَ سِرّاً وَ تـُهـْضـَمُ حـَقَّهَا وَ تُمْنَعُ إِرْثَهَا وَ لَمْ يَتَبَاعَدِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلَقْ مِنْكَ الذِّكْرُ وَ إِلَی اللَّهِ يَا رَسـُولَ اللَّهِ الْمـُشْتَكَی وَ فِيكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنُ الْعَزَاءِ صَلَّی اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهَا السَّلَامُ وَ الرِّضْوَانُ
حسين بن علی علیه السلام فرمود: چون فاطمه علیه السلام وفات کرد، اميرالمؤمنين او را پنهان به خاک سپرد و جای قبرش را ناپديد کرد، سپس برخاست و رو به جانب قبر رسول خدا صلی للّه عليه و آله کرد و گفت: سلام بر تو ای رسول خدا از جانب دخترت و ديدار کننده‌ات و آن که در خاک رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسيدن او را نزد تو برايش برگزيده. ای رسول خدا! شکيبائيم از فراق محبوبه‌ات کم شده و خود داريم از سرور زنان جهان نابود گشته، جز اين که برای من در پيروی از سنت تو که در فراقت کشيدم جای دلداری باقی است، زيرا من سر تو را در لحد آرامگاهت نهادم و جان مقدس تو از ميان گلو و سينه من خارج شد (يعنی هنگام جان دادن سرت به سينه من چسبيده بود) آری، در کتاب خدا برای من بهترين پذيرش (و صبر بر اين مصيبت) است، انالله و انا اليه راجعون، همانا امانت پس گرفته شود و گروگان دريافت گشت و زهرا از دستم ربوده شد. ای رسول خدا ديگر چه اندازه اين آسمان نيلگون و زمين تيره در نظرم زشت جلوه می‌کند، اندوهم هميشگی باشد و شبم در بی خوابی گذرد و غمم پيوسته در دلست، تا خدا خانه‌ای را که تو در آن اقامت داری برايم برگزيند، (بميرم و به تو ملحق شوم) غصه‌ای دارم دل خون کن و اندوهی دارم هيجان انگيز، چه زود ميان ما جدایی افتاد، تنها به سوی خدا شکوه می‌برم. به همين زودی دخترت از همدست شدن امتت بر ربودن حقش به تو گزارش خواهد داد، همه سرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه، زيرا چه بسا درد دل‌هایی داشت که چون آتش در سينه‌اش می‌جوشيد و در دنيا راهی برای گفتن و شرح دادن آن نيافت، ولی اکنون می‌گويد و خدا هم داوری می‌فرمايد و او بهترين داوران است، سلام بر شما سلام وداع کننده‌ای که نه خشمگين است و نه دلتنگ، زيرا اگر از اينجا برگردم، به واسطه دل تنگيم نيست و اگر بمانم به واسطه بدگمانی به آن چه خدا به صابران وعده فرموده نباشد. وای، وای باز هم بردباری مبارک‌تر و خوش نما‌تر است اگر چيرگی دشمنان زورگو نبود (که مرا سرزنش کنند يا قبر فاطمه را بشناسند و نبش کنند) اقامت و درنگ در اينجا را چون معتکفان ملازمت می‌نموددم و مانند زن بچه مرده بر اين مصيبت بزرگ شيون می‌کردم، در برابر نظر خدا دخترت پنهان به خاک سپرده شد و حقش پايمال گشت و از ارثش جلوگيری شد، با آن که دير زمانی نگذشته و ياد تو کهنه نگشته بود، ای رسول خدا، شکايت من تنها به سوی خداست و بهترين دلداری از جانب تو است ای رسول خدا! (چون در مرگ تو صبر کردم يا برای گفتار تو درباره صبر)، درود خدا بر تو و سلام و رضوانش بر فاطمه باد.
حدیث 1239
عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحـَابـِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ عـَبـْدِ الرَّحـْمَنِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام مـَنْ غـَسـَلَ فـَاطـِمـَةَ قـَالَ ذَاكَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ وَ كَأَنِّی اسْتَعْظَمْتُ ذَلِكَ مِنْ قَوْلِهِ فَقَالَ كَأَنَّكَ ضـِقـْتَ بـِمـَا أَخـْبَرْتُكَ بِهِ قَالَ فَقُلْتُ قَدْ كَانَ ذَاكَ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ فَقَالَ لَا تَضِيقَنَّ فَإِنَّهَا صِدِّيقَةٌ وَ لَمْ يَكُنْ يَغْسِلُهَا إِلَّا صِدِّيقٌ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مَرْيَمَ لَمْ يَغْسِلْهَا إِلَّا عِيسَی
مفضل گويد: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: کی فاطمه را غسل داد؟ فرمود: اميرالمؤمنين من اين مطلب را از گفته آن حضرت بزرگ شمردم و تعجب کردم فرمود: گويا از آن چه به تو خبر دادم دلتنگ شدی؟ عرض کردم: چنين است، قربانت گردم. فرمود: دلتنگ مباش، زيرا او صديقه (معصوم) است و جز معصوم نبايد او را غسل دهد، مگر نمی‌دانی که مريم را جز عيسی غسل نداد.
حدیث 1240
مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عـَبـْدِ اللَّهِ بـْنِ مُحَمَّدٍ الْجُعْفِيِّ
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَا إِنَّ فَاطِمَةَ علیه السلام لَمَّا أَنْ كـَانَ مـِنْ أَمـْرِهـِمْ مـَا كـَانَ أَخـَذَتْ بِتَلَابِيبِ عُمَرَ فَجَذَبَتْهُ إِلَيْهَا ثُمَّ قَالَتْ أَمَا وَ اللَّهِ يَا ابْنَ الْخَطَّابِ لَوْ لَا أَنِّی أَكْرَهُ أَنْ يُصِيبَ الْبَلَاءُ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ لَعَلِمْتَ أَنِّی سَأُقْسِمُ عَلَی اللَّهِ ثُمَّ أَجِدُهُ سَرِيعَ الْإِجَابَةِ
امام باقر و امام صادق علیه السلام فرمودند: چون آن مردم کردند آن چه کردند، (در خانه‌اش را آتش زدند و علی علیه السلام را به مسجد بردند) فاطمه عليها سلام گريبان عمر را گرفت و او را پيش کشيد، و فرمود: همانا به خدا ای پسر خطاب! اگر من از رسيدن بلا به بی گناهان کراهت نداشتم، می‌فهميدی که خدا را سوگند می‌دادم و او را زود اجابت کننده می‌يافتی (يعنی من نفرين می‌کردم و به زودی بلا نازل می‌شد و تو را و بی گناهان را شامل می‌گشت ولی نمی‌خواهم بی گناهان به آتش تو بسوزند).
حدیث 1241
وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ عَبْدِ الْمَلِكِ
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ علیه السلام أَوْحَی اللَّهُ إِلَی مَلَكٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ صل علی علیه و آله و سلم فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ ثُمَّ قَالَ إِنِّی فَطَمْتُكِ بِالْعِلْمِ وَ فَطَمْتُكِ مِنَ الطَّمْثِ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ فِی الْمِيثَاقِ
امام باقر علیه السلام فرمود: چون فاطمهO متولد شد، خدا به فرشته‌ای وحی کرد تا به زبان محمد صلی للّه عليه و آله داد که او را فاطمه نام گذارد، سپس فرمود: من تو را (از جهل باز گرفتم و) به علم پيوستم (با علم از شير باز گرفتم) و از خون حيض باز گرفتم، آنگاه امام باقر علیه السلام فرمود: به خدا سوگند که خدا او را با علم از شير و از خون حيض در عالم ميثاق باز گرفت.
حدیث 1242
وَ بـِهـَذَا الْإِسـْنَادِ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قـَالَ قـَالَ النَّبـِيُّ صل علی علیه و آله و سلم لِفـَاطـِمـَةَ علیه السلام يـَا فـَاطـِمـَةُ قـُومـِي فـَأَخْرِجِی تِلْكَ الصَّحْفَةَ فَقَامَتْ فـَأَخـْرَجـَتْ صـَحـْفـَةً فـِيـهـَا ثـَرِيدٌ وَ عُرَاقٌ يَفُورُ فَأَكَلَ النَّبِيُّ صل علی علیه و آله و سلم وَ عَلِيٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ الْحـَسـَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثَلَاثَةَ عَشَرَ يَوْماً ثُمَّ إِنَّ أُمَّ أَيْمَنَ رَأَتِ الْحُسَيْنَ مَعَهُ شَيْءٌ فَقَالَتْ لَهُ مـِنْ أَيـْنَ لَكَ هـَذَا قـَالَ إِنَّا لَنَأْكُلُهُ مُنْذُ أَيَّامٍ فَأَتَتْ أُمُّ أَيْمَنَ فَاطِمَةَ فَقَالَتْ يَا فَاطِمَةُ إِذَا كَانَ عـِنـْدَ أُمِّ أَيـْمَنَ شَيْءٌ فَإِنَّمَا هُوَ لِفَاطِمَةَ وَ وُلْدِهَا وَ إِذَا كَانَ عِنْدَ فَاطِمَةَ شَيْءٌ فَلَيْسَ لِأُمِّ أَيْمَنَ مِنْهُ شَيْءٌ فَأَخْرَجَتْ لَهَا مِنْهُ فَأَكَلَتْ مِنْهُ أُمُّ أَيْمَنَ وَ نَفِدَتِ الصَّحْفَةُ فَقَالَ لَهَا النَّبِيُّ صل علی علیه و آله و سلم أَمـَا لَوْ لَا أَنَّكِ أَطـْعـَمـْتـِهـَا لَأَكـَلْتِ مِنْهَا أَنْتِ وَ ذُرِّيَّتُكِ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام وَ الصَّحْفَةُ عِنْدَنَا يَخْرُجُ بِهَا قَائِمُنَا علیه السلام فِی زَمَانِهِ
پيغمبر صلی للّه عليه و آله به فاطمه علیه السلام فرمود: برخيز و آن سينی را بيرون آر، او برخاست و سينی‌ای را آورد که در آن نان روغن ماليده و گوشت پخته بود، پيغمبر صلی للّه عليه و آله با علی و فاطمه و حسن و حسين 13 روز از آن می‌خوردند، سپس ام ايمن حسين علیه السلام را ديد چيزی (از آن نان و گوشت) با خود دارد، به او گفت: اين از کجاست؟ فرمود: چند روز است که ما اين غذا را می‌خوريم، ام ايمن نزد فاطمه آمد و گفت: ای فاطمه! هر چه ام ايمن دارد، به فاطمه و فرزندانش متعلق است، اما فاطمه هر چه دارد به ام ايمن از آن چيزی نمی‌رسد؟ فاطمه قدری از آن را برای او آورد و ام ايمن از آن بخورد و غذای آن سينی تمام شد، پيغمبر به او فرمود. اگر به ام ايمن نمی‌خورانيدی تا روز قيامت تو و ذريه تو از آن می‌خوردند،
حدیث 1243
الْحـُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّی بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ
سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام يَقُولُ بَيْنَا رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم جَالِسٌ إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ لَهُ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ وَجْهاً فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم حَبِيبِی جَبْرَئِيلُ لَمْ أَرَكَ فِی مِثْلِ هَذِهِ الصُّورَةِ قـَالَ الْمـَلَكُ لَسـْتُ بـِجـَبْرَئِيلَ يَا مُحَمَّدُ بَعَثَنِی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ أُزَوِّجَ النُّورَ مِنَ النُّورِ قـَالَ مَنْ مِمَّنْ قَالَ فَاطِمَةَ مِنْ عَلِيٍّ قَالَ فَلَمَّا وَلَّی الْمَلَكُ إِذَا بَيْنَ كَتِفَيْهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عـَلِيٌّ وَصـِيُّهُ فـَقـَالَ رَسُولُ اللَّهِ صل علی علیه و آله و سلم مُنْذُ كَمْ كُتِبَ هَذَا بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقَالَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَخْلُقَ اللَّهُ آدَمَ بِاثْنَيْنِ وَ عِشْرِينَ أَلْفَ عَامٍ
موسی بن جعفر علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی للّه عليه و آله نشسته بود که فرشته‌ای که 24 چهره داشت وارد شد، پيغمبر صل علی علیه و آله و سلم فرمود: محبوبم جبرئيل! من تو را هيچگاه به اين صورت نديده‌ام، فرشته گفت: من جبرئيل نيستم، ای محمد! مرا خدایq فرستاده تا نور را جفت نور گردانم، فرمود: که را با که؟ گفت: فاطمه را با علی، و چون فرشته پشت گردانيد، ميان دو شانه‌اش نوشته بود: محمد رسول خداست، علی وصی اوست. پيغمبر فرمود: از کی اين جمله ميان دو شانه تو نوشته شده؟ عرض کرد: بيست و دو هزار سال پيش از خلقت آدم.
حدیث 1244
عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ غَيْرُهُ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ قَالَ
سَأَلْتُ الرِّضَا علیه السلام عَنْ قَبْرِ فَاطِمَةَ علیه السلام فَقَالَ دُفِنَتْ فِی بَيْتِهَا فَلَمَّا زَادَتْ بَنُو أُمَيَّةَ فِی الْمَسْجِدِ صَارَتْ فِی الْمَسْجِدِ
احمد بن محمد بن ابی نصر گويد: از حضرت رضا علیه السلام راجع به قبر فاطمهO پرسيدم، فرمود: در خانه خود به خاک سپرده شد، سپس چون بنی اميه مسجد را توسعه دادند جزء مسجد شد.
شرح: درباره موضع قبر فاطمهO سه قولست: 1- در بقيع 2- در روضه (ميان قبر و منبر پيغمبر صلی للّه عليه و آله) 3- در خانه خود فاطمهO. مجلسیu گويد: قول اخير که از اين روایت استفاده می‌شود صحيح‌ترین اقوالست، زيرا اخبار بسياری بدين مضمون وارد شده و من آنها را در کتاب بحار ذکر نموده ام.
حدیث 1245
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنِ الْخَيْبَرِيِّ عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ
عـَنْ أَبـِی عـَبـْدِ اللَّهِ علیه السلام قـَالَ سـَمـِعـْتـُهُ يـَقُولُ لَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَی خَلَقَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام لِفَاطِمَةَ مَا كَانَ لَهَا كُفْوٌ عَلَی ظَهْرِ الْأَرْضِ مِنْ آدَمَ وَ مَنْ دُونَهُ
امام صادق علیه السلام می‌فرمود: اگر خدای تبارک و تعالی اميرالمؤمنين علیه السلام را برای فاطمه نمی‌آفريد، در روی زمين، از آدم گرفته تا هر بشری بعد از او همسری برای او نبود.
